Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2016

Σαν προκα μες το ματι

Σαν προκα μες το ματι 
Πηδαει ψηλα η ψυχη μου
Μου κανει τον αντάρτη
Ο χο

Στη πλατη τα φτερα μου 
Καθονται σπασμενα
Γαμωντας τη χαρα μου 
Ο χο

Με κρατος φασκιωμενος
Σα βλεπω στο καθραφτη
Μου φαίνομαι για ξενος
Ο χο

Στο αβατο μου γελιο 
Συνάντησα εσενα
Και γέννησα εμενα 
Ο χο

το κεφαλι

Κατι μικρες σκεψεις μες το κεφαλι
Ερχονται να με βρουν
Και με σαπιζουνε με φτυνουν και με βριζουνε
Κι ολο με διαιρούν

Σκαβουν συνεχεια μες το κεφαλι
Μπαινουν πιο βαθια
Με σπανε με χαραζουνε κι υστερα φωναζουνε
Βγαινοντας από αυτια

Στήνουν χορο μεσα στο κεφαλι
Και με περιγελουν
Κι όταν εσυ απ το νου πα να περασεις
Με βλεπεις σα μαιμου

Μα θα το σπασω εγω θα το καψω
Ποτε τους μη σε βρουν

Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2016

Το Αργυρώγελιο

μια σουπα απο χαμογελα εφτιαξα για να φαμε
και συ στο δειπνο εφτασες με γελιο ιαχή
ζεστα σκυλια στα ποδια μας να μας χαμογελανε
και 2 γιους που θα γελουν ελπιζω μια ζωη

το γελιο μας το εβαλα να λιαζεται στη τοστιερα
για να το φαμε αργοτερα λιωμένο και ζεστο
γατες να χαχανιζουνε σαν βλεπουμε τ αστερια
κι ενα τσιγαρο ετοιμο με γελιο απο καπνο

το μαυρο χρωμα εσβησα και το φτιαξα με γελιο
για να το κανεις φορεμα μακρυ και γελαστο
δεν ξερω βρε τι παπαριες λε ο παολο κοελιο
για το χαμογελο μου βαθια σ ευχαριστω

Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2016

στον ουρανο των αρουραιων

Σαν αστροβροχι σκοτεινο
Περπαταω για να με δω
Σαν βγαίνω αντι για ανφαν γκατε
μεσα απ το στομα του μηδεν

σαν αλητάμπουρας περιωπής
σαν καθωσπρέπει φρενοβλαβής
και κανω παντα σαν τον θεο μου
πρωι τεμενάδες στον εαυτο μου

γιατι ειμαι θεος εδώ των ωραιων
στον ουρανο των αρουραιων
σαν αλητάμπουρας περιωπής

σαν καθωσπρέπει φρενοβλαβής

σε διαφανα Φέρετρα

Μες σε διάφανα
Μες σε διαφανα
Φέρετρα οι σκεψεις γελανε
Σαν παγαίνουνε το λαρύγγι σου
Ήσυχα να το φανε

Καπου ανασκελα
Καπου ανασκελα
Ενας λυκος σου εχει φωλιασει
Ειν ακεφαλος μ΄ απ΄ το στομα σου
Ερχεται να ουρλιαξει

Είναι οι σταχτες σου
Είναι οι σταχτες σου
Που στα δακρυα μεσα γελανε
Που μυρίζουνε  τη σαπιλα σου
Και με αυτή γλεντανε

Μεσα στο μικρο
Μεσα στο μικρο
Ιδιόκτητο απειρο σου
Καθεται ήσυχο το κακόμοιρο

Κρυο ονειρο σου 

Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2016

μεσα από μαυρο βγηκα αυγο ή πτυελοδοχείο ;


απ΄ του ουρανού τα εγκατα επεσα πρωτα τα κατω
και πριν απ το αργοτερα φαγώθηκα σε πιατο
απ΄ το κεφαλι επεσε πανω ένα κομμάτι
και καπου εκει στο απειρο, καπου με πηρα ματι

αλλα τι διάολο ειμαι εγω άγγελος ή θηρίο ;
μεσα από μαυρο βγηκα αυγο ή πτυελοδοχείο ;

οδοιπορώ αιώνια , εδώ και μία μερα
και από λαθος ουρανο πινω συχνα αερα
τα χερια μου τα βηματα αποψε κουβαλανε
και κατι αστέρια έμπλαστρα, επανω μου κολλάνε  

αλλα τι διαολο ειμαι εγω άγγελος ή θηρίο ;
μεσα από μαυρο βγηκα αυγο ή πτυελοδοχείο ;

απ΄ των καιρών τα κοκκαλα έφτιαξα εκμαγείο
και την ψυχη πριόνισα σε σχολικό σφαγείο
τη παραλιγο μου ζωη, άλλος την ανασαινει
μα ειμαι πλεον μια χαρα κι ας η καρδια κουτσαίνει 

Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2016

Ο χρόνος δεν κάνει θόρυβο για να τον καταλάβεις

Θόρυβο ο χρόνος δεν κρατά για να τον καταλάβεις
έτσι περνάει στα μουλωχτά ώσπου να ΄ρθει ο Αδης
Κωφάλαλο εμβατήριο μέσα στα αυτιά σου παίζει
σου κάνει τον μυστήριο και σε ποτίζει γρέζι

Τη μια μυρίζει με Βοριά με Αύγουστο την άλλη
έρωτες φέρνει στη καρδιά και σκέψεις στο κεφάλι
Αγιασματάρι οι μήνες του , ανταρτολουλουδάκι  
κι μέρες του εκείνες του που σκάβουν σαν αυλάκι

Σε βάζει μέσα σε ζάρια και συ άξιος παρίας
του παζαρεύεις μόνο μια μερίδα αθανασίας
Σου τρίβει κρότους για να φας και σου φορτώνει βάρη
και ΄κει που λες τον ακουμπάς αυτός όλο γκελάρει

Γι αυτό σας λέω άρχοντες αλλά και σεις εργάτες
στο κόσμο τούτο διάττοντες είμαστε και πελάτες
Και όπως λέει κι ο ποιητής ''το χρόνο μη σκοτώνεις
μία φορά μονάχα ζεις και μια τα κακαρώνεις''

Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2016

ξανα απ την αρχη

Στο
τραπέζι απλώσαμε σιωπή
τα ματια να καθισουν
να κοιταχτουν απ την αρχή
και πάλι να ραγισουν

Αχ
θροΐζει απόψε ο ερωτας
στα φύλλα της καρδιάς μου
μ αλλάζει γινετ' ιδρωτας
κι ο αερας σε βοριας μου

όρθια πως πως να σταθει χωρις να πεσει
πως να σταθεί αχ η ψυχή εκεί στη μέση
ποιο κορμι τέτοια σιωπη μπορεί ν αντέξει
πως να χωρέσει το "σ αγαπώ" σε μία λέξη

αιχμαλωτη

στη πόλη μέσα βαδίζεις
με οτι κι αν βλέπεις γελάς
ελευθερη λες περπατάς
αιχμάλωτη ομως μυρίζεις

στους έρωτες βαζεις τα γέλια
και λες σιγά τη φωτιά
μα σαν κοιτάς τη καρδιά
η ουρά,  σου τρυπαει τα σκέλια

ποτε δε σε πιάνουνε δίχτυα
γιατί αθάνατα παραπατας
στον καθρεφτη ομώς σα κοιτάς
αυτος σου λέει καληνύχτα

τσιγάρο σου δίνει η πίκρα
μαζί της να κατσεις να πεις
στις αγάπες σου ψάχνεις να μπεις
μα αυτες εχουνέ κάνει κλικα 


Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2016

οι ξεχασμένοι ερωτες

Οι ξεχασμενοι έρωτες
Μονάχοι τους πονανε
Σε κάποιο γράμμα ειναι κλειστοι
Μπορεί να έχουν ξεχαστει
Μ ακόμα αγαπάνε

Τους ξεχασμένους έρωτες
Λιγο τους ανασαινεις
Μπαίνεις μέσα στη λάβα τους
Με μία μόνο σταλα τους
Ολόκληρος χορταίνεις

Οι ξεχασμένοι έρωτες
Αμα σε θυμηθουνε
Ορμουν σαν άγρια θερια
Μονάχο δίχως αγκαλιά
Πρόσεχε μη σε βρούνε

Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2016

τοτε που ολα αλλάζουν

οι κουρασμένοι ερωτες λενε σαν ξαποστάσουν
σιωπη χορτάσουν και παλι ξεκινάνε
σαν ανταμώνουν ερχονται με λύσσα και αντάρα
αιώνια τσιγάρα που δεν τελειώνουν

και τοτε ολα αλλάζουν και οι σιωπές φωνάζουν
οι φύλακες χαρίζουν κι φυλακές ραγιζουν
στη ερημιά σου μεσα ολο δροσια ανασαίνεις
με μία στάλα μονο ολόκληρος χορταίνεις

τα κουρασμένα ονειρα λενε σαν κοιμηθούνε
σαν σηκωθούνε μπαίνουν μεσα στο σωμα
ειναι θηρια άγρια που σχιζουν σαν φραγγέλιο
βροχή σαν γελιο σε διψασμένο σώμα

και τοτε ολα αλλάζουν και οι σιωπες φωνάζουν
οι φύλακες χαρίζουν κι φυλακές ραγίζουν
στη ερημιά σου μεσα ολο δροσια ανασαίνεις
με μία σταλα μονο ολοκληρος χορταίνεις

Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2016

σα πειναει


Ο αφεντης σα πεινάει
Εργατακι θε να φαει
Ξεσκονιζει το στομάχι 
Τρωει πρώτον οποιον λαχει

Ο εργάτης σα πεινάει
σκυβει κατω κι ορό φάει
Και του λενε θα περάσει 
Η δουλειά θα σε χορτασει

Η δουλειά οταν πεινάει
Ολα θέλει να τα φάει
Σα τηγάνιτες πατάτες
Και αφέντες και εργάτες 

αφησα λογια


Άφησα λογια στο τραπέζι να τα βρεις
Να τα φορέσεις σαν θα φευγεις
Τσιγάρο τα κανες μονορουφι να τα πιεις
Παραπατωντας και χορεύεις

Στο παραθυρι σου το βλέμμα εχει σταθεί 
Καθε φορα που θα περάσω
Οταν θα χάνομαι εκείνο να με βρει
Για να μπορέσω να σε φτασω

Αυτος ο κοσμος δεν σου έφτασε ποτες
Ηθελες τοσο κι αλλο τόσο
Όλα σου τα δωσα μα εσυ ακομα καις
Δεν έχω άλλον να σου δώσω

Μικρες ανασες

Μικρές ανασες κουβαλω
Με το μικρό μου σώμα
Μα 'ναι θεριο το στομα
Αφήνει έξω τα φιλια
Γλυκό για να μη γίνει
Και στάχτη καταπινει

Μονάχα έναν ουρανό
Θελει ψηλά να  καίει
Μέσα του να  επιπλεει
Άγριο κεφάλι κουβαλά
Με τ άπειρο μετριέται
Μα δε παραπονιέται 

Κι ας παντοτε νικιέται
Έρωτες πάνω μου σωρο
Κι αλλοι πολλοι ακομα
Μα χω καρδιά από χώμα
Αφήνει εξω τη βροχή
Να μην παραπαταει
Και μόνη ξεδιψαει

Γυρευει έναν ουρανό
Που στα ψηλά να καίει
Μεσα του να επιπλεει
Αγριο κεφαλι κουβαλά
Σαν άγριο λιμάνι
Που ουτε πλοιο πιάνει
Κι ας παντα εκείνη χάνει 

Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2016

αντεξουσία στη φαντασία

Λες οι μπαγλαμάδες βρε να παίζουν τον Μπομπ Ντύλαν
και ο Πίτερ Γκάμπριελ μες τις διπλοπενιές
τα πεινασμένα γέλια μου τη προκοπή δεν ειδαν
και αρχηγος του σύμπαντος ακομα ειν ο χαφιες
Άνοιξε το γκάζι που ΄χεις μεσα στο μυαλό σου
βάλε και ταχύτητα μου λες με την καρδιά
μα ο τελευταίος διάολος τωρα εγινε θεος σου
κι προσευχές μου γέμισαν φωνήεντα στραβά
Δώσε τη μπουγάδα σου μου λες  στην εφορία
και γράψε ένα σύνθημα καπου στο ασανσέρ
μα ο χρονος είναι θηλυκός κι αρσενική η ουσία
και σ όλα η απάντηση μου μοιαζει ο σαμποτερ
Η φαντασία φωναξες να γινει εξουσία
δώσω ολα τα ρέστα μου μου λες για μια βραδιά
αντεξουσία φιλε μου θέλει η φαντασία
να δεις πως τα ποιήματα, πως βγαίνουνε σωστά

Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2016

από κοινωνιστής εγινηκες μηδένι

Ηταν ενας αναρχικος 
Βορείων προαστίων 
Που τριγυρνούσε συνεχώς
Πλατεία Εξαρχείων

Στο κοσμο απευθυνότανε
Κατεβατά να γραφει
Θούριους λογους έβγαζε 
Και πήγαινε Ανάφη 

Μια ζωη προσπάθαγε
Μ αυτή τη μαλακία
Αλλα ποτε δεν αλλαξε
Ετουτη η κοινωνία

Ειδε λοιπον ότι μ αυτό
Πως περα πια δε βγαίνει
Κι ετσι από κοινωνιστής 
Εγινηκε μηδένι

Γιναν τα ματια του φωτια
Και η βρισιά του χνωτο
Στο χερι αντι για κείμενα
Τωρα κραταει μολότο

Και λεν πως όταν ο θυμος
Στο σβέρκο του εκατσει
Βρε δε τον κανουνε καλα
Ουτε 30 μπάτσοι

Κοινωνική απευθύνη
Τον εχει κανει ταύρο
Και ησυχάζει μονο αν πιει
Και χασίσι Προύσας μαύρο