Αγκάθι

Ένας Άγιος άγριος  εφτασε στο χωριο

έτρεχαν στο στομα του λόγια σκληρά σα βραχοι

ειχε στο κεφαλι του παντοτε πυρετό

μα το πιο παραξενο, στη πλατη του ένα αγκαθι

γελαγε γλυκα φαρσί σε πεισμα των καιρών

κι ελεγε πως η ψυχή τρελαίνεται για λαθη

τα ονειρα πως στάζουν απ τα γένια των νεκρών   

και πως.. ολοι στη πλατη μας εχουμε ένα αγκάθι

μας  έλεγε, μας ελεγε ,μας ελεγε πολλα

και ΄κει που ολοι νομιζαμε πως όλα πηγαν στράφι

άρχισε στη πλατη μας κατι να μας πονα

ξεφύτρωνε απ τη ραχη μας ένα μικρο αγκάθι

τον ψαξαμε, τον ψάξαμε μα εκεινος πουθενά

σα ζαβολια απ τα ματια μας, εφυγε πριν μας μαθει

τι κανει αυτό στη πλατη μας, γιατι ολο γελα ;

και τοτε καταλάβαμε , αυτος είναι τ΄ αγκαθι

(*) αφιερωμένο στον Θαναση Μανθο (1956-2003) 

δυοσμοι

Σπουδαια νεκρωμενη μου σπουδή
Πεθαινοντας η γνώση ζωντανευει
Τζογαρει σ ένα καλπικο χαρτί
Που πάντα μία ήττα το νταντευει
Αρρωστημενες πολεις πυρετοι
Ανθρωπους βηχουν λες και είναι δυοσμοι
Μα παντα οι άλλοι ειναι πιο πολλοι
Που θέλουν πολυκατοικιες κόσμοι
Σακατεμενα μα ορθια μυαλά
Και μια χολή που μοιάζει αγία
Κουστουμι θα φορεσω στα μαλλια
Και θα κηρυξω τη ζωη αργία 

μια προποση για τα σκυλιά των δρόμων

εχω στρουθοκαμηλες μικρες φωνες
μεσα ριζωμένες βαθια στη σιωπή μου
κι ενα ψευτοάυριο που εμεινε απο χθες
να κλέβει το αλατι συνεχεια απ τη πληγη μου

δυό στομαχια να φτεροκοπούν
λύνοντας ξεδενοντας τους Γόρδιους τους κόμπους 
και δυό σκεψεις να αιμοραγουν
λες και η φρικη τους έταξέ μπονους

δωδεκα χασουρες παντα στη σειρα
για να μπορω να κανω μονο μιά κονομα
και άλλοι τοσοι πονοι με χαρά
Ψάχνουνε ενα κομμάτι σώμα

ειναι ακομα ο φονος μου ζεστός
τρωει ομελετα και πινει ουίσκι
καθεται μα είναι ακομα κουτσος
γιατι πρόχειρο πτώμα δεν βρίσκει

κι ομως θα μεθυσω θα μεθυσω με κρασί
με τούς συντρόφους μου σε σαπιες βάρκες
κι αν θέλετε να μάθετε γιατί το γιατι
είναι πθ σας εκλεψα στο μοιρασμα μαλακες

κι έτσι θα πάω στο τέρμα ν ανοιχτώ
ν αφησω τη κοιλια μου εκει να σαλπισει
φτιαγμενη μια προποση απο ουρλιαχτο
στην υγεια του κοσμου που αιωνια σαπίζει

ο κινέζος και η αμερικανα

Τη ζωή μου ξεγενναω
που 'ναι άτιμη μπαμπεσα
μ' απ' τα ποδια της κοιτάω
να γλυστραω εγώ από μέσα

Τον νεκρούλη παριστάνω
κι άλλο χρονο έτσι κερδίζω
μα στα γέλια μου απάνω
τη καρδιά μου ξεκαρδιζω

Το παιχνιδι όπου παίζω
πήρε πρεφα η ρουφιανα
εγώ κανω το Κινέζο
μα δεν είναι Αμερικανα

Αναπόδως με γυρίζει
με κρεμάει στα μανταλακια
και στ' αυτί μου ψιθυριζει
θα με ζησεις ρε μαλάκα

θρησκείες τσίχλες

Αδειος αερας η ψυχη

μεσα μου ολο γυρναει

ανακατεύει το κορμι

ψαχνει κουτσό για να με βρει

μα ορθιο θα με φάει

Αδειες εικονες η ματιά

μαζεύει  απ τις ομίχλες

στο μάρσιπο της με κρατά

μαζι μου και αυτή μασά

κατι θρησκείες τσίχλες

Αδειο κειμήλιο η ζωη

ποζάρει σαν αγια

μες σε φωτό εδώ και ΄κει

μα εγω την εχω που μικρη

έπαιζε μαλακια