Πέμπτη 14 Μαΐου 2015

Σεφτέ στον εαυτο σου κανεις

Μονος σου εσυ κερνάς εσενα
Στο καφενείο του κανένα
Σεφτέ στον εαυτο σου κανεις
Μονος σου παίζεις κι όμως χάνεις

Στο πονο ρίχνεις λεει μελέτη
Να του ζητήσεις δυο ρουσφέτι
Μα  ΄κεινος σ΄ εχει σε νηστεία
Κι ετσι δεν εχεις απαρτία

Ψαχνεις λωρίδες οξυγόνου
Μεσα σε λαμπες αλογόνου
Και πλέον εισαι εσυ μαζι σου
Κι νεοσύλλεκτοι καημοί σου

Σε τεντωμένες μεσα οθόνες
Ψαχνει η ζωη σου για κρυψώνες
Κι από το φρεσκο σου τσιγάρο

Βγαίνω εγω και σε γιουχάρω 

Τρίτη 12 Μαΐου 2015

χαμενο κορμι η φατσα της ψυχης


εχασα αποψε το κορμι
εκει που περπατουσα
μου επεσε απο την ψυχη
καλα δεν την φορουσα

ετσι δεν ειμαι πια γυμνος
αδειασαν οι αρμοί μου
μα τωρα που ειμαι αλαφριός
γυμνη ειναι η ψυχη μου

τα ματια μου παντρευτηκαν
εκεινα της σιωπης μου
πρωτη φορα αντικρισα
τη φατσα της ψυχης μου

δεν ξερω αν πρεπει να γελω
ή αν πρεπει για να κλαψω
μα σιγουρα νέο κορμι
θα πρεπει για να ψαξω

ετσι και τα καταφερα
και μπηκα σε τσιγαρο
φιλοι μου αναψτε μου φωτια
αποψε ντεπουτάρω

κουρελου


φιλε ετουτη τη ζωη
την εχω σαν πεθανω
για να της ριξω ενα κορμι
και μιά ψυχη απο πανω

φιλε ετουτη τη ζωη
φοραω σαν ξυπνησω
πλαγιαζω ορθιος το πρωϊ
για να την περπατησω

φιλε ετουτη τη ζωη
την εχω σαν φοβαμαι
καλα διπλωσει στο κορμι
μαζι της να κοιμαμαι

μαγκα μου τουτη τη ζωη
για κουρελου την εχω
την ριχνω πανω μου διπλή
το κρυο της να αντέχω

αχ


αχ οταν πειναγα να ΄τρωγα χωμα
στη διψα να ΄πινα ουρανο
αντι για σωμα να ΄χα αμπελωνα
και διχως προποδες να ΄μουν βουνο

μες το κεφαλι μου να ειχα μπόρα
υδατινη να ΄χα κορμοστασια
να ΄μουνα ανεμος σε κατηφορα
τα κοκκαλα μου να ηταν πλεχτα

να ημουν το τιποτα να ημουν τα παντα
να ΄μουνα το βλεμα απο αγριο σκυλι
να ΄μουνα καμπος μεσα σε μαντρα
να τρεχω ελευθερος σε φυλακη

οταν γελουσα να εβγαζα ελαφια
κι απο το κλαμα ποταμια νεκρα
αχ! να γεννιομουνα μες τα χωραφια
να με καμαρωνα στα μουλωχτα

εγω


κεφαλι παραθυρι
κι αλλοκοτα πνευμονια
40 τοσα χρονια
κουσουρι κουβαλω

κοιμαμαι σαν σταγονα
ξυπναω και ανθιζω
το χρονο ξεψειριζω
ριμαρω οτι αγαπω

καημοι παραφυλανε
και ποσους θα περασω
α'ι'ντε να γερασω
μαζι με την κυρα

γυναικα στα παιδια
ανοιξε παραθυρια
χεσε τα φροντιστηρια
και ριξτα στην πυρα

μη με εξοριζεις
λαθος και να κανω
καμια φορα τα χανω
βοηθαμε το φτωχο

μη με παρεξηγησεις
κουσουρια κουβαλαω
κι ισως παραπαταω
μα ξερω ν' αγαπω

διχως


ενας λαβυρινθος αποψε οι καημοι
μα ακρη δεν εχει το κουβαρι
νιωθω σαν δαιμονας που τρεχει να κρυφτει
μεσα σε ενα αγγελικο κουφαρι

διχως ψυχη αποψε θα ' μαι τυχερος
αν θα τη βγαλω για μια ωρα
ειναι ο σταυρος μου εγω τοσο γυμνος
κι ο Γολγοθας μου μια αγρια κατηφορα

σαν σουπα ο θανατος σερβιρεται ζεστος
και ΄συ ζητας λιγακι ακομα
αποψε εμεινε ο ουρανος κλειστος
και ψοφιοι αγγελοι γεμησανε το χωμα

ομφαλιο λωρο εχω μεταλικο
που ΄ναι η ρωγμη για να τον σπασω
ζωη σε λογου μου θα κατσω να μου πω
και το τσογλανι που ΄χω μεσα θα χορτασω

αλφαβητάρι των κραυγών

Στ΄ αλφαβητάρι των κραυγών 
Θα δώσεις εξετάσεις
Κι ο πόνος σου στη διαπασών
Μετράει μεταστάσεις

Οι σκέψεις σου πισθάγκωνα
Δεμένες σε μια ζαλη
Σου κρυβουνε παράνομα
Που είναι το κεφάλι

Η πίκρα σου πιστωτική
Χρεώνει τη ζωη σου
Και γιναν προαστιακοί
Οι λέξεις κι καημοί σου 

Εργοθεός

Δυο φλόγες μεσα μου εχεις αποτσίγαρα
Σκέψεις παλιες σαν βερεσέ αγίες
Πιωμένα χέρια σου εχω για αντίβαρα
Στη κατηφόρα σου για εξουσιες

Χάνεσαι αιωνες σε καπνους και δόγματα
Περισπωμένες βαζεις για οξιες
Τα ξυλινα σου φορεσες αρώματα
Και με γυρνας σε κρύες ουτοπίες

Μεσα στη νυχτα μονος σου τοκίζεσαι
Ετοιμα ρήματα εχεις σε μπουκάλες
Εργοθεός στη βαρδια σου ορίζεσαι
Για να λουφάρεις κατω από τις σκάλες

Κάθεσαι μπρος στο ψόφιο σου ντελίριο
Και εχει τέτανο κάθε σου χαδι
Χτυπας στα ονειρα μου σιωπητήριο
Και στον ψηφιακό σου πλέεις Αδη  

Κυριακή 3 Μαΐου 2015

ΜΑΘΗΜΑ ΣΟΛ ΜΠΕΖ

Έξι επί τρία κάνει δεκαοκτώ
Μάθε παιδί μου γράμματα, πήγαινε στο σχολειό
Εφτά εφτα σαράντα εννιά, δύο η μια δύο
Θα γίνεις ανεπρόκοπος άμα δεν πας σχολείο… παιδί μου

Βαρέθηκα να βλέπω προπαίδεια παντού
Εγώ είμ’ αλητάμπουρας κι είμαι παντός καιρού
Μπαμπά τους παιδικούς μου άκουσε λυγμούς
Που θέλεις απ’ τα δέκα μου να γίνω εγώ παππούς… μπαμπά μου.

Εργάτης ρε θα γίνεις σε μια σκατοδουλειά
Μαγκούφης, αχαΐρευτος, ρεζίλι του ντουνιά
Στο δάσκαλο να είσαι σούζα προσοχή
Πάμε την προπαίδεια ξανά απ’ την αρχή… παιδί μου

Θεέ μου τι τραβάω, δέκα είμαι χρονών
Πω πω τι θα τραβήξω ως τα δεκαοκτώ
Θα είναι στα σαράντα μου όλη η ευτυχία
Σε ένα τοίχο όρθια, επάνω σε πτυχία (;)… μπαμπά μου

Ρε άμα δε διαβάζεις θα γίνεις μπαγλαμάς,
Θα γίνεις σκουπιδιάρης, δεν θα χεις για να φας
Βάλε το κεφάλι σου πάνω στα γραφτά
Γιατρός λοιπόν να γίνεις να βγάζεις και λεφτά… παιδί μου

Δε σε καταλαβαίνω, τα λόγια σου παχιά
Για μένα όλα μοιάζουνε μεγάλη ζαβολιά
Αλλού είν’ η ουσία, γι’ αυτό ό,τι κι αν πεις

Εγώ θα ζήσω αναρχικός μα και κουμουνιστής… μπαμπά μου… να το πεις και στη μαμά

με αμόνια και σφυριά

Λιμαρισμένα τα σακάκια που φορω
Και μια πληγή στο στομα μου από βρέφος
Μου εχουνε να κουβαλω
Μία σιωπή με το στανιό
Και μισθωμένος να γελώ
Μονάχα ζέχνοντας και πάντοτε έθνος

Έτοιμες τύψεις βρισκω κάθε μου πρωί
Και κάθε νυχτα στα σκαλιά ένα τραύμα
Φροντίζουνε παντα αυτοί
Οι φοβοι μου να ΄ν΄ νηστικοί
Κι ολο να φταίει μια ζωη
Παντα αυτό το μούλικο μου κάρμα

Όταν διψώ να πινω παντα πυρετούς
Και ν΄ αγαπω της βάρδιας μου την ωρα
Να ΄ναι οι καημοί μου απ αυτους
Που τους βαφτίζουν βαρετούς
Και το πρωι σαν τους ακους
Μοιάζουνε με απορριμματοφόρα

Περνάει η μερα με αμόνια και σφυριά
Κρατώντας του κινήματος σημαίες σας
Μα ειν΄η ζωη μου σε κλουβιά
Τα ‘’θελω’’ μου στη λασπουριά
Και χρονια μεσα στη σκουριά
Κατάντησαν βρώμικες πια κι ιδέες σας