Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2014

Είμαι αυτό που είμαι


ο Αποστάτης που σπάει το κοινωνικό συμβόλαιο με αφορμή τη μοναξιά του.
... κι ας λέτε  πως η απόλυτη μοναξιά απαγορευται, είναι γιατι την φοβάστε, γιατι δεν ξερετε πως θα συμπεριφερθει.... κι ειναι ωραια.
Δεν με φοβάστε ε ;... ουτε εμενα , ουτε τη μοναξιά μου...
Κι ομως θα ΄πρεπε γιατι δεν ειμαι μόνος, ειμαστε πολλοί μόνοι και ο καθένας μας μπορεί να γινει μεσα σε κλάσματα πραξη αντίστασης στον συνεχιζόμενο πόλεμο που θεωρείτε οτι σταματήσατε.
... κλάσματα μεταξύ πλασμάτων, μικρες στιγμές, πεινασμένες, τόσο που μπορουν εστω και για λιγο να τσαλακώσουν τους μικρόκοσμους σας.. του καθενα σας ξεχωριστα.
Να κεντράρουν τη μήτρα σας και να γεννηθούν μέσα της, κλάσματα σαν μικροι αιώνες, έτοιμοι να τυπώσουμε εμας.
Να γίνουμε οικήματα στο μυαλο σας.
Ακομα δεν φοβαστε ε ;
Εγω φοβάμαι... οταν ομως δεν θα με εχω ξαναδεί τοσο μονο δεν θα φοβάμαι
... θα εχω κατι που θα μας μισει ολους ... και εσας και τους παλιούς μου εαυτους.
Θα ειμαι αυτο που ειμαι
Αυτο που θα τραγουδά '' απ τα κοκκαλα των μπατσων'' 
Αυτο που θα εχει φτάσει πιο βαθιά κι απο το μηδέν σας
Αυτο που θα αφοδευει στο εσώψυχο βρακί σας

Θα ειμαι αυτο που ειμαι