Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2013

τουτο (το) σκοταδι εμεις, να λαμπει θα το μαθουμε

τα σώματα μας ελα κοντρα να τα βάλουμε
να μη μας παρουνε το δρομο και τα φράγματα
τουτο (το) σκοταδι εμεις, να λαμπει θα το μαθουμε
και χάρισμα σας μιας ζωης τα μεροκάματα

τη ξυλιασμενη ανασα μας θα την ζεστάνουμε
ρε αφενταδες οταν καψουμε τις κάστες σας  
κι αν χρειαστεί οχτώ φορες ναι θα πεθάνουμε
μα στη γιορτη μας δεν θα μπουν οι απεργοσπαστες σας

αλφαβητάρι αδειο , απ την αρχη θα φτιάξουμε
να το γεμίσουν τα παιδια μας οπως θελουνε
δεν θα υπαρχει πλεον τιποτα να κάψουμε
και πεινασμένες παύσεις ουτε που θα ξέρουμε

με νεροπίστολα δεν πολεμιέται η λαβα τους
άσθμα κουφό μη γινουν σύντροφε οι σημαίες μας
μη γινει η ζωη των γιων μας παλι σκλαβα τους
κι ασε τις κορες μας να γίνουνε οι Μαίες μας

να γεννηθούμε απ την αρχη και να ξαναρθουμε
τουτο (το) σκοταδι εμεις, να λαμπει θα το μαθουμε


Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013

Γκουερνικες Λερναίες

Βλεπω καμινάδες
Επανω στο κορμί μου
Καπνοί απ την ψυχη μου
Βγαίνουν απ αυτές
Γεμίζει το ταβάνι
Με λερες παλιές και νεες
Γκουερνικες Λερναίες
Σακάτικες χαρες

Σταζω απ το παλτό μου
Σταγονα τη σταγόνα
Γίνομαι στο χώμα
Λασπη και κραυγή
Κι ΄στερα το βημα
Αυτό που με παταει
Σαν πέτρα με κλωτσαει
Κι αρχιζω τη σιωπή

Ψιθυρος γεννιέμαι
Στη τελευταία γυρα
Στην ακρη ενός σπινθήρα
Που βγαζει το φιλι
Κι ας είναι του Ιούδα
Κι ας είναι ότι σου μοιάζει
Πλεον δεν με πειράζει
Αφού εγω είμαι εσυ 

Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2013

μια ζωή εκτός ρεφρέν


Σου στελνω από μακριά
προφορικά δυο δάκρυα
πως ξέμεινα από Αχέροντες
και η ψυχή από τένοντες
 Μια ίντσα μου ΄μεινε κορμί
μες σε χιλιόμετρα σιωπή
μια ζωή με ΜΗ και ΔΕΝ
μια ζωή εκτός ρεφρέν
 Κλεισμένος σ΄ ένα ρελαντί
με φόβους που ΄ναι ορφανοί
να μου αρπάζουν τη σκιά
κι εγω απ΄ αυτούς μια αγκαλιά
 Παρέα εχω το μισό
παντα σωσίας μου εγώ
ότι δεν με ανάγκαζε
είμαι μαζι του αγκαζέ
 Μια ίντσα μου ΄μεινε κορμί
μες σε χιλιόμετρα σιωπή
μια ζωή με ΜΗ και ΔΕΝ
μια ζωή εκτός ρεφρέν