Τετάρτη 17 Ιουλίου 2013

βρηκα τροπο

Κύκλωπας  η πολη απόψε
ελα και μαζι μου σπρωξε
το παλούκι του αντάρτη
να της βγάλουμε το μάτι

Στον καθρέφτη κανε κρούση
τ΄ άδικο να αποκρούσει
και να πεσει η κατάρα
στων θεούληδων τη φαρα

Βρήκα τροπο , φιλε νατος
να γιατρέψουμε το κράτος
να του δίνουμε για μηνες
βρε ληγμένες ασπιρίνες

Αν κι αυτό βρε δεν μας σώσει
τοτε καποιος να μας δωσει
για ν΄ αντέξουμε σαν δωρο
έναν σιδερένιο κωλο


Τρίτη 16 Ιουλίου 2013

τα δοντια σου πλένεις με μανιφέστα

Σ΄ ένα κλουβι ΄μαστε ολοι μας
σε εθνικό κομβόι
κι δακρυγόνα μας ζωη
πάει κι αυτή ρολόι
Σε λοταρία εθνική
εσυ γυρεύεις ρεστα
τα δοντια σου όταν σύντροφε
πλένεις με μανιφέστα

Όταν τα φωτα αναβουνε
στη πολη κάθε βράδυ
απλώνεται υπέροχα
το αστικό σκοτάδι
Όλα καρμπόν τα κάναμε
γαμω το κέρατο μας
και τωρα φιλε-συντροφε
μας χεζει και το εγω μας

Μας βαζουνε στη φυλακή
σαν βίντεο κλιπ του Ελβις
γιατι το σωμα χάλασε
και θελει ψυχοσερβις
Γι αυτό σου λεω συντροφε
το κέντρο της ουσιας
πως τα προγούλια σφάξιμο

θελουν της εξουσίας 

Σάββατο 13 Ιουλίου 2013

τι εννοώ

θέλω βρε Lila  να σου πω
στο σ΄ αγαπώ τι εννοώ
να μην υπάρξει φυλακη
ορθια δίχως να καει
απ το δικο μας το παιδί

θέλω βρε Lila  να σου πω
στο σ΄ αγαπώ τι εννοώ
ψωμι και τρομο για φαι
δεν θα αφήσω για να μπει
μες το δικο μας το παιδι

θέλω βρε Lila  να σου πω
στο σ΄ αγαπώ τι εννοώ
μη μου αφησεις τη ψυχη
να γινει μικροαστική
δικο σου ειμαι και γω παιδι


Παρασκευή 12 Ιουλίου 2013

Αφιερωμένο σ ολους μας

Λόγια που ξάφνου ερχονται
και σου φιλούν το στόμα
μεσα απ τα κάγκελα περνούν
και στον αερα τραγουδούν
Σύντροφε αντέχω ακόμα

Λέξεις που γιναν φιλοι σου
συνθήματα στα χείλη σου
Σύντροφε τη ψυχή μας ρε
δε θα λυγήσουνε ποτε

Λογια που ξάφνου φύτρωσαν
σαν δεντρα μες το χωμα
που σπασανε τα κάγκελα
θεόρατα , αρχάγγελα
κι ανθίζουνε ακόμα

Λέξεις που γιναν φιλοι σου
συνθήματα στα χείλη σου
Σύντροφε η ψυχη μας ρε

δε θα λυγίσει στον χαφιέ

Παρασκευή 5 Ιουλίου 2013

Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013

σαν μια κουκιδα μες τη πολη

Σας αφήνω μία πολη με πανέμορφα σφαχτά
κουλουριασμενα στις ζωούλες τους , τυλιγμένα με καναπέδες
δουλικά της Δημοκρατίας που δεχονται να τα ταΐζουν ψωμι και τρόμο
που άφησαν το σπαθι και πιασαν το πιρούνι
που γιναν χαφιέδες και ξεφτιλισμένοι σπιούνοι
που αναπαράγουν ηλίθιες ιδεες για να γινουν πιο βλακες
που για να ζησουν παραγουν θανατο και είναι ταυτόχρονα ηθοποιοί και θεατές τους  
που δεχονται καταδικες χωρις δικες, αρρωστα από φασισμο
… ανθρωπάκια χωρίς α ν τ ι σ ω μ α τ α

Σας αφηνω και μια μαυροκόκκινη κουκιδα ,από ποιητες των δρομων
που δεν γεννανε σιωπές , μα μια τρέλα ευτυχή σαν κρυο πυρετο
που ξερουν να τραυματίζουν και να σκοτώνουν αν χρειαστεί την πολη των ‘’αλλων’’
που γαμούν τη μοναξια, που μισούν τη πουστιά  
που κυνηγούν οποιον πουλαει μισοσκόταδα , με τη δικη τους ατομική γλώσσα
που ολες τους οι στιγμες είναι βαθιες , που ξερουν να αναπνέουν
ανταρτες , ανθρωποι , συντροφοι , ανασες και γροθιες…

Παιδια μου , μικροι γλυκοί μου σύντροφοι
Η αληθεια είναι πως το μονο δικο μου παιδι ειμαι εγω
… εσεις ανήκετε μονο σε εσας  …

Σας αφηνω…. σαν μια κουκιδα μες τη πολη