της Δημοκρατίας δουλος

Στον ανάπηρο μας κυκλο

μαζευτήκαμε ξανα

να γυρεύουμε το δίκιο

που χασαμε από παιδιά

Πείνα βρωμικη στο πιατο

αλλα εχουμε δουλειά

τραβα μία πριν το πάτο

μία ανασα λευτεριά

Σηκω επανω από κατω

μην αφησεις να σε βρει

χωρις γροθια-χωρις κραυγη

της Δημοκρατίας δουλος

μη ξυπνήσεις το πρωί

Ξενοι στο μαστο της μανας

με κουστούμι στο χωριό

η σιωπη μας σαν Τιτανας

και η χαρα μας σα χτικιό

Το χαμογελο ζορίζεις

στο καθρέφτη όταν πουλάς

τραβα μία πριν μ΄ αφήσεις

μία ανασα λευτεριάς

Σηκω επανω από κατω

μην αφησεις να σε βρει

χωρις γροθια-χωρις κραυγη

της Δημοκρατίας δουλος

μη ξυπνήσεις το πρωί

μοναχος οδοφράγματα

Θελω να μοιαζει ο Βελζεβούλ

ομορφος σα νιφαδα

και να φωναζει βρε στο φουλ

και σε αφεντες και σε δουλ

μια βρώμικη καντάδα

Θελω να μοιάζουν με Σιαμ

τα θαυματα του κρατους

να ΄ναι γεματο με Αρντάν

κουτσα παιδια να κολυμπαν

κι αναρχικούς γαμάτους

Θελω να  μοιαζει η φωτια

γλυκια λουστραρισμένη

να παιζουν μεσα της παιδια

και από κατω να κυλα

εισπρακτορες σφαγμένοι

Θελω να κανω θαυματα

μα πως βρε να σε πείσω

γι άυτο σου λεω γάματα

μοναχος οδοφράγματα

θα κατσω και θα στήσω   

χόρτασα οργη

Βαρεθηκα να περιμένω έναν αιωνα

ποτε πουτανα πια θα γινει επι της γης

ετσι πετω μια πετρα από τον Παρθενωνα

να φτασει εκει στο Σαντιαγο της Χιλης

Ξεψυχισμένη η αθανασια περιμενει

σε μια γωνια ενας ηρωας να τη βρει

μα στο παραδεισο παν μονο οι πεινασμενοι

κι αυτή η πολη εναι γεμάτη χριστιανοι

Τα χρονια περασαν κι πλατη μου βαραινει

δεν λιονταριζω πια και χόρτασα οργη

ζω σε μια πολη με ραγιαδες φορτωμένη

που μου μυριζουνε απ τη πολλη σιωπη

Εντοιχισμένους εχω πανω μου ηγέτες

βρεγμενοι οι ισκιοι τους με σωματα στεγνά

μα θελω μια φορα αυτοι να είναι ικέτες

και να μου γλυφουν σα σκυλια τα αχαμνά

τι ωραια που γλεντάμε

Τι ωραία που περνάμε

τι ωραια που γλεντάμε

παντα ειμαστε χορτάτοι

και ποτε μας δεν πεινάμε

Μια ζωη , ζωη σε ταξη για να φαίνομαι ενταξει

μην αλλάξω τη ζωη μου κι ελπίδα μου πετάξει

παντα εδώ στο ιδιο μέρος και με κρυο και με θέρος

αναπνέω ότι μου δίνουν μεχρι και κενο αέρος

Τι ωραία που περνάμε

τι ωραια που γλεντάμε

παντα ειμαστε χορτάτοι

και ποτε μας δεν πεινάμε

Μια ζωή η ζωή στο κρυο και τα ‘’θελω’’ στο ψυγείο

μη πονέσω όταν φτασει η σειρα μου στο σφαγείο

να ζεσταίνω μες τα βράδια , μη με δουνε κρύα χαδια

μηπως ετσι και περάσω πιο γεματος μες τα άδεια

Τι ωραία που περνάμε

τι ωραια που γλεντάμε

παντα ειμαστε χορτάτοι

και ποτε μας δεν πεινάμε

Μια ζωη , ζωη στη φτήνια αναπνέω με το μήνα

να χορταίνω με των αλλων κι όμως να βρωμάω πείνα

πλεον γεμάτα είναι τα ματια, οι αυλες τα σκαλοπάτια

κι ολη πολη δωρεάν … γαμημένα ανθρωπάκια