Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011

βγες για την παράσταση

Φοράς τους πιο τρελούς σου/ φόβους για να βγεις
Κι πόλη περιμένει με πόδια ανοιγμένα
Εσύ όμως δεν θέλεις / μέσα της να μπεις
Γιατί δεν μπορείς/ να μπεις ούτε σε σένα
Το δίκιο που γυρεύεις/ είναι σαν ζάρια
Ακόμα κι αν σου κάτσει δεν είναι για εσένα
Βλέπεις η ζωή σου/ πειραγμένη ζυγαριά
Δική τους η ζωή σου ,δική τους κι αρένα
Για λίγη αμαρτία/ δίψασες ξανά
Και μέσα στο μυαλό σου, σου ψιθυρίζει η τρέλα
Ντύνεσαι με στάχτες/ σαν λέρα με φωτιά
Θέλεις να γλεντήσεις στα παρθένα τους μπουρδέλα

Έλα γίνε /…. Ο μάγος τους ΕΣΥ
Και βγες για την παράσταση φορώντας μαύρο βέλο
Έλα βγάλε/… ν΄ αρχίσει η γιορτή
Σάπιο τον λαγό  μέσα απ το καπέλο

Παρασκευή 19 Αυγούστου 2011

http://soundcloud.com/alltogethernow/sets/live-sta-giannina-alzheimer

Εισαι ετοιμος για το μεγαλο φιναλε ?



Ζύγισες το βήμα σου και πίσω δεν κοιτάς
Και έτοιμος ξεκίνησες το salto σου mortale
Μα ξέχασες να φλέγεσαι με ότι αγαπάς
Και τώρα είσαι μόνος στο μεγάλο σου φινάλε

Τα χείλη σου σκονίστηκαν με λέξεις που δεν θες
Είσαι ένας τρύπιος άνθρωπος σε prova generale
Δεν βγαίνουν από μέσα σου οι πρησμένες σου κραυγές
Και πάλι είσαι μόνος στο μεγάλο σου φινάλε

Φυλάκισες στο σάλιο σου όλες τις ενοχές
Τις φτύνεις μα εκείνες πάλι πίσω σου γυρνανε
Ψάχνεις μα δεν σου ΄μειναν περίσσιες προσευχές
Και τώρα είσαι μόνος στο μεγάλο σου φινάλε

Ζύγισες το βήμα σου και πίσω δεν κοιτάς
Και έτοιμος ξεκίνησες το salto σου mortale
Μα ξέχασες να φλέγεσαι με ότι αγαπάς
Και τώρα είσαι μόνος στο μεγάλο σου φινάλε

Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011

Ότι τυλίγεται με φόβο είναι αυτό που τους ποναει πιο πολύ



Ότι τυλίγεται με φόβο / είναι αυτό που τους ποναει πιο πολύ
Είναι αυτό / που αυτοί φοβούνται
Που σαν ξερή είναι για κεινους συλλαβή
Είναι αυτό / που τους κρυώνει
Που τους σκορπίζει, τους μαζεύει, τους πονά
Που σαν ανδρείκελα / μένουν εκεί
Για τους κάψει η δικη μας η φωτιά

Θα σηκωθώ και τότε φίλε ποιος με πιάνει
Τον ουρανο θα κατεβάσω χαμηλά
Και σε ντελίριο οι λυκοι μου θα έρθουν
Και θα γεμίσουνε τ΄ αστέρια ουρλιαχτά

Τα σκονισμένα τους λιβάδια θα σηκώσω
Και με αερα θα γεμίσω τη φωτιά
Και το θεο τους που ΄ναι κτήνος θα σκοτώσω
Με τη δικη τους – πειραγμένη τη ζαριά

Και το ραμμένο τους θ΄ ανοίξω άδειο μάτι
Να μπω σαν δακρυ και θα ειμαι μυτερό
Και να αφησω στο δικο τους μονοπάτι
Τη λευτεριά που εχει μέσα της η Ηχώ

Πέμπτη 11 Αυγούστου 2011

Σύντροφοι … ανάψτε τα μπουκάλια

Υπέροχα το πτώμα σου χορεύει στα στενά
Χτυπώντας παλαμάκια όλη η πόλη
Τα βήματα κλωτσάμε το κορμί σου απ΄ τη σκιά
Και ένας έχεις μείνει … όλοι κι όλοι

Μια αγέλη από αγέλαστους , όλες σου οι χάρες
Κι ούτε ένα απ΄ τα γαμωτο σου δεν σκάει
Βλέπεις στη οθόνη σου των άλλων τις ζωές
Που άλλος από πίσω τις κουναει

Η φτώχεια , σου φορτώθηκε και σου ΄γινε θεός
Και εσύ εχεις ξεμείνει από χάλια
Έλα , πάμε ήρθε ο καιρός
Σύντροφοι … ανάψτε τα μπουκάλια

Τσάμπα ελευθερία δε χαρίζουν κανενός
Και ΄συ γι΄ αλλού ασε τα παρακάλια
Έλα , πάμε ήρθε ο καιρός
Σύντροφοι … ανάψτε τα μπουκάλια

Πέταξε τα ρούχα σου , να καίγεσαι γυμνός
Κι ελα να σε δροσίσουμε με σάλια
Έλα , πάμε ήρθε ο καιρός
Σύντροφοι … ανάψτε τα μπουκάλια



Σάββατο 6 Αυγούστου 2011

Ότι φιλε πονά μην ξεχνάς να λατρέψεις

Με γυρίζω σαν τσέπες για να δω αν με εχω
Σε γλυκιά κατηφόρα να με δω αν θα τρέχω
Αν χορεύω – παλεύω αν θα παρω χαμπάρι
Πως ο έρωτας παλι , πάλι απόψε μπλοφάρει
Ψάχνω πως θα νικήσω τον παλιάτσο μου μέσα
Κι ότι πιο ηττημένο εχει μέσα μου μπέσα
Τι ΄ναι αυτό που και πέτρα ροκανίζει και λειώνει
Κι ο,τι ξέρει ν΄ αγαπά – ξερει και να σκοτώνει
Στη πατρίδα μου όλα ειν΄ ανάποδα δένδρα
Σάλια – βήχας – καημοί, κυκλοι μου διχως κέντρα
Που ποτε δεν ξεχνά , να μου πει 2 λεξεις
Ότι φιλε πονά μην ξεχνάς να λατρέψεις
Ότι φιλε πονά μην ξεχνάς να λατρέψεις
Ότι φιλε πονά μην ξεχνάς να λατρέψεις



παράδεισοι καμένοι


Άδεια τα ρούχα σου βαριά
Και περπατάς μέσα στη πόλη
Φοράς μια ψεύτικη χαρά
Και ποτισμένη από φορμόλη
Μία σκιά έχεις για κορμί
Ψυχή γεμάτη ελονοσία
Καθικι άνεργο η ζωή
Πορνογερος η φαντασία
Εδώ νοικιάζουνε σταυρούς
Και οι παράδεισοι καμένοι
Το Σ΄ αγαπώ δεν το ακούς
Γιατί κάνεις εδώ δεν μένει
Η πόλη έγινε φαρδιά
Όμως εσυ ολο στενεύεις
Αυτή καπνίζει και γελά
Και ΄συ αποτσίγαρα μαζεύεις
Χιλιάδες έριξες ζαριές
Μα ούτε μια δεν κερδίζει
Σου ΄μειναν μονό οι κραυγές
Που η τύχη μ΄ άλλον σαλιαρίζει



Εδώ νοικιάζουνε σταυρούς
Και οι παράδεισοι καμένοι
Το Σ΄ αγαπώ δεν το ακούς
Γιατί κάνεις εδώ δεν μένει